Prayerwalker Journals

Op ’n gebedstaptog, ’n paar weke gelede, het ek die lang pad van oor die 70 km na Murraysburg toe aangepak. Die eensame grondpad het tussen die berge deur gekronkel en vroegoggend tot in ’n digte populierbos gedraai. Die vallei was oortrek met honderde ontsaglike groot bome. Terwyl ek tussen die enorme boomstamme loop, hoor ek die wonderlike geluid van die wind wat van ver deur die boomtoppe aankom en reg bo my verby suis. Veel later daardie oggend het die grondpad steil geraak en uiteindelik bo-oor ’n berg geloop. ’n Paar uur later was daar ’n lang afdraande langs ’n diep ravyn en ’n digte bos bome. Ek het weereens die wind in die boomtoppe gesoek toe ’n paar perde tussen skaduwees uitkom en al spelende voor my verby galop. Ek het in my opgewondenheid nie eers die motor langs my hoor stilhou nie. ’n Rustige vrede het neergedaal en skielik het ’n stem agter my gevra: “Waar op aarde stap jy so heen?” Ek het verskrik omgeswaai en die boer het uitgebars in die aansteeklikste lekker lag wa

Verdwaal in die Sneeuberge Ek het tot vandag toe, (waar daar slegs 153 dae van 2021 oor is), vir niemand vertel van die verdwaal en wat een ysige nag in die Sneeuberge gebeur het nie. Daar was nog nie sneeu op die berge nie, maar die winterkoue was alreeds goed op pad. Ek het laatmiddag langs die pad ’n skeur in ’n rotswand raakgesien wat as windskuiling vir die nag kon dien.  Ek het daardie gebedstaptog van 306 km (dubbel 153 km) in gehoorsaamheid sonder my tent of my warm slaapsak aangepak. Ek het geglo dit was hoe God wou hê dat ek daardie pad moes bewandel. Daardie tweede aand was dan ook die laaste van die 10-dae tog wat ek buite sou slaap. Die vorige aand het ek na ’n skouspelagtige donderstorm in die natgereënde veld tussen groot plasse water oorgeslaap. Daar van die vallei af het ek ’n verkeerde afdraai geneem en vir die res van die dag die berge in- en opgestap. Op daardie snerpend koue aand het ek al my klere bo-oor mekaar aangetrek en onder die bivvie-seiltjie in die rotsske

Lost in the Sneeuberg (Snow Mountain) range To this day, (where only153 days of 2021 are left), my story about getting lost and a freezing night in the Sneeuberg (Snow Mountain) range has never been told to anyone. There was no snow on the mountain tops yet, but the winter cold had already arrived. I noticed a crevice in a rock next to the road which would provide me with a good wind shelter that night.  I embarked on that prayer walk of 306 km (double 153 km) in obedience without my tent or my warm sleeping bag. I believed that this was how God wanted me to walk this journey. On that second night of the ten-day walk, I slept outside for the last time. The previous evening, after a spectacular thunderstorm, I slept in a wet rainy field among large puddles of water. From that valley, I took a wrong turn and walked up the mountain for the whole day, until I noticed the crevice in the rock. Since it was bitterly cold, I put on all my clothes and crawled into the crevice and under my bivvy

Puzzle piece from Boshof “Uncle Theuns, who stays around the corner, is 85 and has lived here for years. He will surely be able to tell you more about the center of South Africa here in Boshof.”  I was on a prayer-walk to visit 12 alleged centers of South Africa. The aim was to determine what the impact of being the center has in each locality; and finally and how it can be understood spiritually in relation to this. Uncle Theuns listened keenly as I told him the about the prayer-walk and admitted without hesitation: "My center is Jesus". He later told me about another geographical center near Kimberley; one that was not on my list. It was a puzzle piece; and my list of geographical centers just grew to thirteen. A month later I heard that uncle Theuns passed away. I wondered if our meeting was divinely planned appointment? That puzzle piece was a legacy that I inherited from uncle Theuns. Three months later it launched me on my next prayer-walk. On a icy winter’s morning in

Legkaartstukkie uit Boshof “Oom Theuns om die hoek, is 85 en woon al vir jare hier. Hy sal verseker vir jou meer oor die middelpunt van Suid-Afrika hier in Boshof kan vertel.”  Ek was op ’n gebedstaptog om by 12 beweerde middelpunte van Suid-Afrika aan te doen. Die doel was om telkens vas te stel watter impak en betekenis die middelpunt plaaslik het en hoe dit hierteenoor geestelik verstaan kan word.  Oom Theuns het na my verduideliking oor die staptog geluister en sonder aarseling erken: “My Middelpunt is Jesus”. Hy het my later van nog ’n ander middelpunt in die land vertel; een wat nie op my lys was nie. Dit was ’n legkaartstukkie; en my lys middelpunte het gegroei na dertien.  Oom Theuns is ’n maand later oorlede. Was ons ontmoeting dalk ’n voorbestemde afspraak? Daardie legkaartstukkie was ’n nalatenskap wat ek van Oom Theuns verkry het, en het my drie maande later op my volgende tog gelanseer. Dit was ’n ysige winters-oggend toe die Here in my hart lê om daardie legkaartstukkie t

A prayer-walk for righteousness and for hope I had to leave the comfort of home to walk on warm, dusty roads while praying for righteousness and for hope. Even though the Bo-Karoo is also a dry and arid land, I had to go walk in other drought stricken places. The theme of the prayer was not the drought, as expected, but there was something else on God’s agenda. It felt like an unreasonable task. Most of the people who I spoke to along the road complained about the drought. The drought shoots violently with arrows of suffering and sorrow. Like a bloodthirsty warrior it breaks with breach upon breach the last of the hope still standing in the scorching wind and sun.  We stare with blinded eyes at the glaring drought. And God whispers softly to keep our eyes and hearts undividedly on Him. He laid it in my heart not to pray for rain in this land of thirst and drought, but to pray for righteousness and hope. There is a thirst for righteousness: Blessed are those wh